Steelman: Benjamin R. Tucker (1854-1939)
Tucker jest prawdopodobnie najważniejszą postacią amerykańskiego anarchizmu indywidualistycznego.
Hamowy: Friedrich A. von Hayek (1889-1992)
Najwybitniejszy wolnorynkowy ekonomista i teoretyk społeczny powojennego świata?
Shearmur: Karl Popper (1902-1994)
Teoria wiedzy Poppera wyróżnia się pod kilkoma względami.
Mingardi: Vilfredo Pareto (1848-1923)
Wkład Pareta leży u podstaw trzech nauk społecznych.
Mahoney: Bertrand de Jouvenel (1903-1987)
Wszystkie jego pisma łączy głęboka troska o ożywienie społecznych i konstytucyjnych ograniczeń „władzy”.
Połomski: Anton Menger – ojciec Carla Mengera
Czy można zrozumieć Carla Mengera, nie znając jego najbliższej rodziny?
Hülsmann: Ludwig von Mises - trudny start w życiu zawodowym
Fragment I tomu biografii Ludwiga von Misesa
Rothbard: Gustave de Molinari - pierwszy anarchokapitalista
Czy to Molinari po raz pierwszy w historii ukazał czyste i spójne stanowisko laissez-faire?
Raico: Wilhelm von Humboldt
Humboldt chciał jak najmocniej ograniczyć działalność państwa.
Rothbard: Vilfredo Pareto - pesymistyczny następca Molinariego
Pareto był rzadko kojarzony z leseferyzmem, a jednak...
McCaffrey: Mises i Schumpeter ‒ zaprzyjaźnieni rywale?
Napisano już wiele o różnicach teoretycznych między Misesem i Schumpeterem, Matthew McCaffrey dorzuci kilka słów o ich osobistej relacji.
Leube: Anthony de Jasay (1925-2019)
23 stycznia 2019 roku we francuskiej Normandii zmarł filozof i ekonomista Anthony de Jasay. Miał 94 lata.
Graf: Bohater pełen sprzeczności - Elon Musk okiem libertarianina
Elon Musk jest obecnie na celowniku wielu libertarian z racji tego, że sięga do kieszeni państwa. „Zielone dotacje” oraz korzystne rządowe pożyczki i kontrakty chronią jego firmy przez bankructwem. On sam, bez oporu i z dużym powodzeniem, zarzuca wędkę na odpowiednie instytucje rządowe i łapie na haczyk tanie kredyty i dotacje. Te okoliczności — wraz z pewnymi praktykami finansowymi i powiązaniami pomiędzy jego firmami — wywołały deszcz obelg i przybierającą na sile nienawiść ku jego osobie.
Kasprzak: Edmund Burke a ekonomia
Burke zainteresował się procesami gospodarczymi już na studiach. Uważał wtedy, iż koniecznym jest wykreowanie nauki zajmującej się badaniem reguł występujących w świecie gospodarczym. W jednym z artykułów napisanych w 1748 roku dla „The Reformer” Burke wystosował prośbę do miejscowych arystokratów o wsparcie badań nad wymianą handlową. Miałoby to na celu stworzenie nauki, mającej praktyczne znaczenie dla osób zainteresowanych ekonomią
Paryna: Adam Heydel - polski „austriak” w metodologicznym boju
Profesor Adam Heydel opublikował wiele prac z dziedziny ekonomii, jednak pośród nich nie ma żadnej obszerniejszej książki. Jak pisze W. Krzyżanowski, „Heydel wypowiadał się najłatwiej w mniejszych, zwięźle napisanych pracach i artykułach, a nie w obszernych rozprawach. Heydel był zdolnym publicystą, dyskutantem i mówcą”
Kenneth Arrow (1921-2017)
W 1972 roku amerykański ekonomista Kenneth Arrow, wraz z Johnem Hicksem, otrzymał Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii za „pionierski wkład w ekonomiczną teorię równowagi ogólnej oraz ekonomii dobrobytu”. Arrow jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swojej rozprawy doktorskiej (na podstawie której wydana została książka Social Choice and Individual Values), w której dowiódł swojego słynnego „twierdzenia niemożności”.
Brandly: Jean Baptiste Say - ojciec austriackiej koncepcji finansów publicznych
Austriacy docenili wkład Saya w badania ekonomiczne, szczególnie jego wpływ na szkołę austriacką. Szanowane są w szczególności jego prace dotyczące metodologii, przedsiębiorczości, teorii monetarnej oraz teorii wartości. Say jest najbardziej znany z prawa rynków (prawo Saya), w którym stwierdza, iż wzrost bogactwa nie jest ograniczony przez podkonsumpcję (we współczesnej makroekonomii termin ten oznacza niedostateczny zagregowany popyt), a przez niedobór produkcyjny. Say udowadnia, iż produkcja ograniczona jest przez opodatkowanie, a nie podkonsumpcję. W szczególności ponadprzeciętna jest jego analiza opodatkowania,
Ebeling: Drugie oblicze Ludwiga von Misesa – jak naprawiać gospodarkę w świecie interwencjonistów
Musimy pamiętać, że przez większość życia, zanim przybył do Stanów Zjednoczonych jako uchodźca z objętej wojną Europy w 1940 r., Ludwig von Mises nie zarabiał na życie jako teoretyk ekonomii i filozof społeczny. Przez niemal ćwierćwiecze, od 1909 do 1934 r. (poza okresem I wojny światowej), Mises pracował jako analityk polityki ekonomicznej i doradca w wiedeńskiej Izbie Gospodarczej. W wieku od 28 do 53 lat (kiedy przeprowadził się do Genewy, by przyjąć pierwsze całkowicie akademickie stanowisko, w Instytucie Studiów Międzynarodowych) spędzał dzień roboczy jako analityk ekonomiczny.