Metodologia szkoły austriackiej
Rapka: Czy szkoła austriacka jest bardziej formalistyczna niż główny nurt?
Czy faktycznie jest tak, że tylko szkoła austriacka dąży do uzyskania wiedzy pewnej na drodze apriorycznych rozważań teoretycznych.
Metodologia szkoły austriackiej
Shostak: Czy powinniśmy korzystać z rachunku prawdopodobieństwa w ekonomii?
Wbrew powszechnemu przekonaniu, prawdopodobieństwo liczbowe nie ma zastosowania w ekonomii.
Kwaśnicki: Carl Menger i analiza ekonomiczna bez matematyki
Dlaczego Menger był niechętny stosowaniu matematyki w analizie ekonomicznej?
Megger: Nowe szaty historyzmu. Austriacy i ich niekończący się spór o metodę
Zdrowa ekonomia potrzebuje zdrowej metodologii.
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Bylund: Dlaczego tak wielu badaczy nie rozumie zachowań konsumentów?
Czy ludzie bardziej boją się strat niż pragną zysków?
Klein: Tegoroczni nobliści to zły znak dla teorii ekonomii
Nagroda Nobla 2019 powędrowała do Abhijita Banerjee, Esther Duflo i Michaela Kremera - za „eksperymentalne podejście do problemu globalnej biedy”.
Metodologia szkoły austriackiej
Shostak: Zdrowa gospodarka potrzebuje solidnej teorii
Dane statystyczne nie są w stanie dostarczyć informacji dotyczących przyczyn zdarzeń.
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Galles: Jak agregacja ukrywa problemy interwencjonizmu?
Poleganie na agregatach odwraca naszą uwagę od poszczególnych osób, które faktycznie dokonują wyborów, działają i ponoszą konsekwencje.
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Turowski: Mikropodstawy prawdziwe i fałszywe
Praca nagrodzona III miejscem w konkursie na esej metaekonomiczny (2018) Polskiej Sieci Filozofii Ekonomii.
Metodologia szkoły austriackiej
Rapka: Indywidualizm to nie pogląd na ekonomię
Indywidualizm metodologiczny nie jest jedynie pewnym poglądem na funkcjonowanie gospodarki i społeczeństwa, ale jest również jedną z podstawowych zasad uprawiania nauk ekonomicznych, zajmujących się opisem i wytłumaczeniem procesu zachowań podmiotów rynkowych oraz wpływem na nie otoczenia, a także zjawisk gospodarczych różnej skali, czy to pojedynczej wymiany, czy też popytu całkowitego na konkretne dobro, struktury rynku a nawet zjawisk makroekonomicznych.
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Klein: To ekonomia stała się mała
Ekonomista John List z Uniwersytetu w Chicago wygłosił przemówienie wprowadzające na dorocznym spotkaniu członków Southern Economic Association (2014). Wśród ekonomistów List jest pionierem w dziedzinie ekonomii eksperymentalnej czy randomizowanych badań z grupą kontrolną. W prelekcji podsumował niektóre z ostatnio przeprowadzonych przez niego badań oraz podzielił się swoimi przemyśleniami dotyczącymi tej konkretnej dziedziny ekonomii. Wystąpienie było udane, żywe oraz zajmujące, a zgromadzeni przyjęli je niezwykle entuzjastycznie.
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Leszek: Problematyka wiedzy w naukach społecznych: o jednym z powodów zawodności ekonomii głównego nurtu w wyjaśnianiu rzeczywistości gospodarczej
Nie istnieje jedna, ogólnie przyjęta definicja terminu „wiedza”, choć jest on powszechnie stosowany. Próby ustalenia, czym jest wiedza, podejmowane w literaturze naukowej i filozoficznej, odnoszą się zwykle do dziedzin związanych z obszarami zainteresowań poszczególnych badaczy. W obrębie tych dziedzin pojęciu „wiedzy” nadaje się specyficzne znaczenia, z czego wynika jego niejednoznaczność.
Metodologia szkoły austriackiej
Sanchez: Mises o umyśle i metodzie
Mises określił ekonomię jako naukę aprioryczną. Rozumie on przez to, że prawa ekonomii istnieją uprzednio i niezależnie od doświadczenia ekonomicznego, a także że weryfikowanie ich za pomocą eksperymentów, obserwacji, statystyk i innych danych empirycznych nie ma sensu. Pogląd ten od razu wzbudza niepokój u osób mających uproszczone wyobrażenie o metodach stosowanych w naukach przyrodniczych.
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Machaj: Jak być popperystą w ekonomii?
Prezentujemy artykuł pt. "Jak być popperystą w ekonomii?" dr. Mateusza Machaja, który ukazał się w czasopiśmie naukowym Lectiones & Acroases Philosophicae VI 1 (2013) w tomie pt. "Granice nauki" pod redakcją dr. Zbigniewa Pietrzaka.
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Howden: Wskaźnik ubóstwa
Wskaźnik zubożenia (WZ) bierze pod uwagę wszystkie trzy wymienione powyżej czynniki, aby pokazać w jakim stopniu oddziałują one wzajemnie i określić, jak nędznego życia możesz oczekiwać w przyszłości. W skrócie, WZ jest sumą: 1) stopy inflacji, 2) przeciętnej stawki podatkowej oraz 3) wartość bieżąca wieczystej renty, która miałaby wykupić dług publiczny (wszystkie te wielkości są wyrażone w procentach).
Metodologia ekonomii głównego nurtu
Block: Wolność od wartościowania w ekonomii
Nietrudno dostrzec, jak łatwo dziedzina taka jak ekonomia mota się w dysputy etyczne. Ekonomiści codziennie stykają się z pytaniami, na które odpowiedzi mocno wiążą się z nadziejami, aspiracjami i dobrobytem ekonomicznym różnorakich środowisk społecznych. Następstwa ceł, kontroli cenowej, płac minimalnych, subsydiów i polityk instytucji rządowych są ważnymi determinantami siły gospodarczej, jaką każdy z nas będzie dysponował.
Machaj: Algorytm najlepszego wyboru nie tylko w małżeństwie
Zaczęło się od opracowanego w latach 60. XX w. algorytmu, który opisywał przykład nazywany „problemem stabilnego małżeństwa”. Nie chodziło o odpowiedź na odwieczne pytanie, jak żyć, lecz o dość prosty problem obliczeniowy, zademonstrowany na przykładzie małżeństw. Algorytm ten ma dla jego twórców wagę przyznanej właśnie nagrody Nobla.
Finegold Catalan: Implikacje świata niedoskonałego
Rynki są niedoskonałe. Gatunek ludzki jest omylny. Perfekcja jest albo nieosiągalna, albo nie istnieje. Fakty te (w przeciwieństwie do ogólnie przyjętego konsensu) obalają interwencjonizm i wspierają wolny rynek.
Kwaśnicki: Problemy analizy wymiarowej w ekonomii
W ekonomii głównego nurtu (a zwłaszcza w ekonomii neoklasycznej) fizykę uznaje się za metodologiczny wzorzec. Jeśli tak, to ekonomiści głównego nurtu, wykorzystując formalizm matematyczny do opisu zjawisk gospodarczych, także powinni przestrzegać analizy wymiarowej (czyli dokonywać tzw. rachunku mian). Dlaczego zatem ekonomiści tak bardzo od niej stronią?
Murphy: Ekonomiczny Nobel: I znowu to samo
Dominująca makroekonomia zaplątała się w swój obecny formalny paradygmat. Chociaż wielu jej zwolenników zdaje sobie sprawę, że w obliczu obecnego stanu gospodarki światowej odniosła porażkę, entuzjaści szkoły austriackiej wiedzą, że jedynie dokładne zrozumienie prac Misesa, Hayeka i Rothbarda naświetli, co poszło nie tak w ciągu ostatnich dziesięciu lat.