Murphy: Pojęcie równowagi Nasha w teorii gier
Wraz z tragiczną śmiercią (w wypadku taksówki) Johna Nasha i jego żony, zaczęto analizować wkład Nasha w budowanie świadomości społecznej. Autorem najlepszej analizy, jaką do tej pory widziałem, jest John Cassidy. Mimo to nawet jego rozważania nie wyjaśniają dostatecznie jasno, co oznacza słynne pojęcie równowagi Nasha. W tym artykule podam kilka na tyle prostych przykładów, że każdy laik będzie w stanie zrozumieć, co Nash osiągnął w swojej 27-stronicowej dysertacji doktorskiej.
Rothbard: Keynesistowskie marzenie
Od półwiecza keynesiści żyją marzeniem. Długo marzyli o świecie bez złota, w którym mogliby bez ograniczeń wydawać i wydawać, wywoływać i wywoływać inflację, wybierać i wybierać. Mają świat, w którym rząd i banki centralne mogą swobodnie wywoływać inflację, nie cierpiąc z powodu ograniczeń narzucanych przez standard złota. Wciąż jednak narzekają na to, że choć rządy narodowe mogą swobodnie wywoływać inflację i drukować pieniądz, to ogranicza je możliwa deprecjacja ich waluty.
Tucker: Wpływ austriaków na powstanie Bitcoina
Nadszedł czas, aby spojrzeć w przeszłość i zbadać, którzy spośród ekonomistów przewidywali tak radykalny obrót wypadków, jak możliwość odkrycia oraz utrzymania przez rynek pieniądza niezależnego od państwa. W naszych poszukiwaniach musimy zacząć od tych przedstawicieli ekonomii, którzy postrzegali pieniądz jako dobro rynkowe, powstałe w wyniku przedsiębiorczych eksperymentów. Trop ten wskazuje wprost na szkołę austriacką.
Blumen: Inwestorzy a ekonomia austriacka
Od wielu osób zajmujących się finansami słyszałem tę samą historię. Gdy w 2000 r. (czy 2008 r.) nastąpił kryzys, nie pasował on do tego, czego uczono ich w szkole — i nie mógł być wyjaśniony w ramach systemu poglądów ich kolegów z rynków finansowych. Kolejnym krokiem dla tych osób było czytanie, szukanie odpowiedzi, a następnie znalezienie dzieł Misesa, Hayeka czy Rothbarda, które pozwoliły im zrozumieć to, co się wydarzyło.
Współczesne szkoły ekonomiczne
Piech: Hayek kontra Keynes - zapobiegać kryzysom czy je zwalczać?
Debata pomiędzy wspomnianymi w tytule wielkimi ekonomistami XX wieku: Johnem Maynardem Keynesem a Fredrichem Augustem von Hayekiem trwa od dziesięcioleci i nie zanosi się na to, by została w najbliższym czasie zakończona.
Shughart: Teoria wyboru publicznego
Jak zręcznie podsumował to James Buchanan: teoria wyboru publicznego to „polityka pozbawiona romantyczności”. Doprowadzono w niej do wyrugowania myślenia życzeniowego, które zakłada, że uczestnicy sfery politycznej dążą do popierania dobra wspólnego.
Tullock: Jak nie zostałem libertarianinem
Pewnego dnia zobaczyłem stos książek w czerwonych okładkach zatytułowanych Ludzkie działanie. Kupiłem jedną i przeczytałem ją trzy razy przez kolejne parę miesięcy. Nigdy nie zostałem stuprocentowym austriakiem, ale wyraźnie byłem pod jej silnym wpływem. Istotnie moja pierwsza książka The Politics of Bureaucracy używała metod Misesa bardzo obszernie.
Klein: Ronald Coase a austriacy
W ostatni poniedziałek, 2 września 2013 r., w wieku 102 lat zmarł laureat Nagrody Nobla i jeden z najbardziej wpływowych ekonomistów XX w. Ronald Coase. Peter G. Klein naświetla kilka kwestii związanych z jego stosunkiem do szkoły austriackiej. "Coase nie był austriakiem, ale utrzymywał przyjazne relacje z wieloma austriackimi ekonomistami, był bardzo krytyczny wobec współczesnego pozytywizmu oraz instrumentalizmu i był sceptyczny co do większości regulacji (...)"
Sanz Bas: Hayekowska krytyka ogólnej teorii Keynesa
Kiedy Ogólna teoria została opublikowana w 1936 roku, oczekiwano, że Hayek podejmie się krytyki nowego modelu Keynesa. Jednakże, niespodziewanie, Hayek postanowił milczeć i pozwolił swojemu oponentowi wygrać. Ten brak reakcji zawsze zastanawiał historyków myśli ekonomicznej. Co by się wydarzyło, gdyby intelektualna bitwa pomiędzy Hayekiem i Keynesem rozgorzała na nowo w 1936 r.?
Rockwell: Wiele upadków keynesizmu
Dla wszystkich, oprócz najbardziej oddanych zwolenników keynesizmu, powinno być oczywiste, że stymulowanie zagregowanego popytu nie osiągnęło zamierzonego celu. Kombinacja bezpośrednich wydatków Kongresu, desperackich planów reflacji na rynku nieruchomości, prób transfuzji cudzych pieniędzy do broczących krwią przedsiębiorstw i kreowania bilionów w sztucznym pieniądzu nie zdziałała kompletnie nic, jeśli chodzi o podźwignięcie gospodarki Stanów Zjednoczonych.Właściwie jest wręcz przeciwnie. Wszystkie te wysiłki powstrzymały proces dostosowania się gospodarki po okresie wzrostu koniunktury. A wszystkie środki pochłonięte przez kreowanie tych bodźców zostały wyciągnięte z sektora prywatnego.
Współczesne szkoły ekonomiczne
Rockwell: Istotność szkoły austriackiej
Lew Rockwell, prezydent Amerykańskiego Instytutu Misesa, o znaczeniu Szkoły Austriackiej.
Rothbard: Keynesistowska krytyka austriackiej teorii cyklu koniunkturalnego
Według keynesistów zadaniem rządu w czasie depresji jest odpowiednie stymulowanie inwestycji i zniechęcanie do oszczędzania, co ma skutkować wzrostem całkowitych wydatków. Oszczędności i inwestycje są ze sobą jednak ściśle powiązane. Nie można jednocześnie zwiększyć tych pierwszych i zmniejszyć drugich.
Ludwig von Mises: ekonomista, filozof, wizjoner
W 131. rocznicę urodzin Ludwiga von Misesa publikujemy wybór cytatów z tekstów Misesa zamieszczonych w czasopiśmie „The Freeman”. Znajdziemy tu podstawowe myśli Misesa o procesie rynkowym, prakseologii, zjawisku zysków i start, pieniądzu.
Peterson: Akcelerator a prawo Saya
Istnieją dowody na to, że sektor dóbr kapitałowych podlega silnym wahaniom aktywności gospodarczej podczas cyklu koniunkturalnego. Jednak sektor dóbr konsumpcyjnych również podlega tym cyklom, nawet jeśli w mniejszym stopniu. Istnieje z pewnością korelacja pomiędzy oboma zjawiskami, lecz korelacja nie oznacza związku przyczynowo-skutkowego. Na tym polega główny błąd teorii akceleratora czyniący ją bezpodstawnym narzędziem ekonomicznym, które prowadzi do mylnych wniosków.
Anderson: Lucas nie ma pojęcia
Brak znajomości austriackiej teorii teorii kapitału i przywiązanie do hipotezy racjonalnych oczekiwań sprawia, że Robert Lucas, noblista z ekonomii z 1995 roku, nie jest w stanie wyjaśnić przyczyn obecnego kryzysu. Lucas ma kilka dobrych przemyśleń, które zbliżają go do hipotezy Roberta Higgsa o roli "reżimowej niepewności" w przedłużaniu spowolnienia gospodarczego, jednak brakuje mu spójnej wizji przyczyn i przebiegu obecnej depresji, przez co pozytywnie ocenia działania Bena Bernankego, program TARP i pierwszy pakiet stymulacyjny prezydenta Obamy.
Murphy: Krytyczna skaza systemu Keynesa
W Ogólnej teorii Keynes wznosi imponującą konstrukcję bazującą na jednym kluczowym założeniu: pozostawiony sam sobie, wolny rynek może utknąć w równowadze przy bardzo wysokim bezrobociu. W tym artykule wytknę słabości podejścia Keynesa. Jeśli okaże się, że wolny rynek w naturalny sposób wraca do stanu pełnego zatrudnienia, wówczas cała teoria Anglika rozpadnie się w drobny mak.
Schulak i Unterköfler: Austriacka krytyka marksizmu
W czasie debaty nacjonalizacyjnej roku 1919, Mises bronił własności prywatnej i gospodarki rynkowej, posługując się argumentem o ich ekonomicznej efektywności. Tego poglądu musiał jednak bronić niemalże w pojedynkę, gdyż wielu członków szkoły austriackiej zostało mianowanych na stanowiska w centralnych urzędach, przechodząc do obozu etatystów. Wyglądało to tak, jak gdyby kompletnie zapomnieli, że akademicka rozprawa z marksizmem na żadnym uniwersytecie nie była tak głęboka i owocna jak w Wiedniu.
Murphy: Szkoła chicagowska vs. szkoła austriacka
Ludzie często zadają mi pytanie: „Czym różni się szkoła austriacka od szkoły chicagowskiej? Czy wy wszyscy nie jesteście zwolennikami wolnego rynku, którzy stoją w opozycji do interwencjonistycznie nastawionych keynesistów?”. W tym artykule opiszę kilka głównych różnic. Chociaż to prawda, że austriacy zgadzają się ze szkołą chicagowską w wielu kwestiach — jednak ich podejście do ekonomii często jest bardzo odmienne.
Hayek: Ekonomia obfitości
J.M. Keynes stworzył system ekonomiczny, opierając się na przekonaniu, że nie istnieje zjawisko rzadkości dóbr. Jego zdaniem człowiek sam odpowiada za rzadkość produktów, gdyż ludzie nie chcą sprzedawać swoich usług czy wytworzonych dóbr poniżej arbitralnie ustalonego poziomu cen. Sposób wyznaczania owych cen nie został jednak wyjaśniony przez Keynesa. Przyjmuje w swojej książce, że cena towarów pozostaje niezmiennie na poziomie determinowanym przez dane historyczne. Wyjątkiem są sporadyczne okresy, gdy osiągane jest „pełne wykorzystanie zasobów” i różne dobra stopniowo stają się rzadkimi i drożeją.
Machaj: Nieudana ucieczka od Keynesa
Mateusz Machaj dla serwisu obserwatorfinansowy.pl: Reuven Brenner i David Goldman omówili zarówno doktrynalny, jak i historyczny wymiar obecnego kryzysu. W wielu miejscach nie sposób odmówić im racji, ich analizy są wnikliwe i wskazują rzeczywiste przyczyny załamania. Niemniej jednak całemu artykułowi brak spójności: słuszne tezy giną w gąszczu nie całkiem powiązanych z nimi zaleceń.
Murphy: Na ile powinniśmy ufać modelom keynesowskim?
Ekspert w analizie statystycznej, Jim Manzi, podał w wątpliwość wiarygodność keynesistowskich modeli gospodarczych. Nieustannie pytał przy tym, dlaczego powinniśmy ufać przewidywaniom opierającym się na tych modelach. W tym artykule przedstawię odpowiedź Karla Smitha, z którym Manzi wdał się w dyskusję. Przytoczę również kolejny przykład ślepej wiary w modele keynesowskie, którego bohaterem będzie (jak się domyślacie) Paul Krugman.
- Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następna
